ΠΕΡΙ ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑΣ

"Να κάνω μια απλή ερώτηση; Τιμωρία για την λασπολογία υπάρχει;"

Αυτό μου είπε μια φίλη μπαίνοντας στο γραφείο μου σήμερα και φυσικά με έκανε να χαμογελάσω.

Την κοίταξα με απορία, έψαξα όλες τις γωνίτσες του μυαλού μου, τις ξεσκόνισα, τις γυάλισα κανονικά,

αλλά αρχείο που να γράφει επάνω "ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑ" δεν βρήκα. Άνοιξα το διπλανό ντουλαπάκι του μυαλού μου που κρατάω μέσα τα λεξικά, άνοιξα το πιο πλήρες και πήγα στο Λάμδα.

"λασκάρω, λάσο, λασπερός, λάσπη, λασπολογία, λασπολόγος...." έλεγε το λεξικό μου.

"Εδώ είμαστε", της είπα της φίλης. "Λασπολόγος ειναι αυτός που λέει λασπολογίες, που πετάει δηλαδή λάσπες στα μυαλά των άλλων στοχεύοντας στην ουσία σε ένα συγεκριμένο άτομο και προσπαθώντας να του καταστρέψει την φήμη του, την καριέρα του, την δουλειά του, ακόμα και την ηθική του υπόσταση. Είναι άτομο που δεν έχει ηθικές αρχές το ίδιο και κρίνοντας από τον εαυτό του, νομίζει ότι και οι υπόλοιποι είναι έτσι. Δεν διστάζει, λοιπόν, να λασκάρει το κλίμα της συζήτησης όπου βρει έδαφος και ρίχνοντας το λάσο του, που μόλις πριν το έχει βγάλει από τις λάσπες, να το πετάξει σε όποιον τον ενοχλεί με τις ενέργειες του και να λασπολογήσει εναντίον του. Λυπάμαι φιλενάδα, αλλά η λέξη τιμωρία δεν αναφέρεται πουθενά εδώ μέσα", της είπα και έδειξα το κεφάλι μου. "Και ξέρεις γιατί;", συνέχισα. "Γιατί τις λασπολογίες μπορούν οι λασπολόγοι να τις χρησιμοποιήσουν μόνο εκεί που κολλάει η λάσπη τους. Στους υπόλοιπους απλώς γλυστράει από πάνω τους και φεύγει. Γιατί είναι γυαλιστεροί, ξεκάθαροι και δεν τους πιάνουν τα τερτίπια τους. ¨Οσο για την τιμωρία που λες, άστην καλύτερα γιατί οι λασπολόγοι τιμωρούνται μόνοι τους, δεν χρειάζεται να παρέμβει και το χέρι του Νομοθέτη. Και για να καταλάβεις καλύτερα, τους έχει τιμωρήσει ο Θεός αυτούς, να έχουν μέσα στο στόμα τους συνεχώς λάσπη και να μην μπορούν να απολαύσουν το καλά που τους έχει δώσει. Γιατί καλά έχουν, αλλά πνιγμένα μέσα στην ίδια τους την λάσπη. Υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από αυτήν; Eίναι οι απόγονοι της Κασσάνδρας που αποδεικνύουν πως όποιος ξεγελά στο τέλος τιμωρείται."

Η φίλη με κοίταξε και χαμογέλασε με νόημα... "Κατάλαβα", μου απάντησε. "Κακώς που σου έκανα την ερώτηση...έπρεπε να ξέρω ότι εσένα δεν σε αγγίζουν αυτά."

"Το γεγονός είναι πως αξιολογώ τους ανθρώπους κατά τα έργα τους και τους κρίνω αναλόγως. Θεωρώντας, λοιπόν, ότι ο Λασπολόγος λειτουργεί όπως λειτουργεί, απλώς και μόνον για να ικανοποιήσει την κακία που κρύβει μέσα του, ή ακόμα για να προβληθεί ο ίδιος ή να προβάλλει κάποιον δικό του, φτάνω στο συμπέρασμα πως είναι άτομο κενό, κούφιο, που μόνο του μέλημα είναι ο διασυρμός ανθρώπων που ούτε καν τον έχουν ενοχλήσει ποτέ. Βλέπεις ο καλός Θεός μας έδωσε την δυνατότητα να χρησιμοποιούμε μόνοι μας τον νου μας, μέσα από τα διδάγματα που ο ίδιος μας πρόσφερε επίσης. Αν λοιπόν χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας χωρίς προηγούμενα να συμβουλευτούμε τι έχουμε διδαχτεί, τότε τα λόγια μας δεν θα έχουν ηθική υπόσταση και πιθανόν να παρασυρθούμε και να λασπολογήσουμε. Το ζητούμενο, όσον αφορά τους λασπολόγους είναι, κατά πόσον έχουν μπει ποτέ στην διαδικασία του να αξιολογήσουν αυτά που πρόκειται να πουν και να μετρήσουν συγχρόνως όχι τις συνέπειες απέναντι στους άλλους, αλλά απέναντι στον εαυτό τους, ΑΝ ποτέ ξυπνήσει η συνείδηση τους και τους ελέγξει.

Σ' αυτό το "ΑΝ", η φίλη χαμογέλασε με νόημα.

"Είσαι σίγουρη πως έχουν συνείδηση;", με ρώτησε.

"Τι να σου πω, Νεφέλη μου", της απάντησα."Πιστεύω πως όλοι έχουν συνείδηση, το θέμα είναι πόσο βαθειά την έχουν θάψει, πόσα στρώματα φανατισμού, ατομικισμού και αναισθησίας εχουν συσωρρεύσει πάνω από την συνείδηση τους, φοβούμενοι πάντα τον ίδιο τον εαυτό τους, που ξέρεις ότι είναι και ο χειρότερος εχθρός μας, μια που τα ξέρει όλα για μας και δεν μπορούμε να του ξεφύγουμε. Το έλεγαν άλλωστε και οι πρόγονοι μας: "Μηδέποτε μηδέν κακόν ποιήσας, έλπιζε λύσειν. Και γαρ αν τους άλλους λάθεις, σεαυτόν συνειδήσεις." Δηλαδή, όποιο κακό και να κάνεις μην ελπίζεις πως θα την γλυτώσεις.Κι ακόμα κι αν ξεγελάσεις τους άλλους, θα έχεις να κάνεις με την συνείδηση σου.

Η Νεφέλη μου χαμογέλασε για άλλη μια φορά.

"Αμάν πια κι εσύ και τα αρχαία ρητά σου", μου είπε.

"Ναι, Νεφελάκι μου", της απάντησα. "Αυτά μας κράτησαν σαν έθνος, αυτά μας έκαναν γνωστούς στα πέραττα του κόσμου, κι αυτά θα κρατήσουν και τα παιδιά μας σωστά. Είναι να μην τα έχω σαν παράδειγμα στην πορεία μου σ' αυτόν τον κόσμο; Τι να έχω αλλοιώς; Την εμπάθεια του λασπολόγου και τον εξευτελισμό που σέρνει μαζί του και που σε τελική ανάλυση γυρίζει πίσω στον εαυτό του;"

Η Νεφέλη με κοίταξε ικανοποιημένη. Είχε ξεχάσει ότι είχε έρθει να με ρωτήσει για την τιμωρία που πρέπει να υποστεί ένας λασπολόγος. Και η αλήθεια είναι ότι κι εγώ το είχα ξεχάσει πια.

Κοίταξα γύρω μου τον πεντακάθαρο χώρο όπου βρισκόμασταν. Άξιζε τον κόπο να λερώσουμε αυτά όλα που με τόση σπουδή είχε φροντίσει η καθαρίστρια μας; Όχι φυσικά. Πόσο μάλλον την ψυχή μας και το μυαλό μας... Σωστά;