Είπε, και
ένοιωσε πως κάτεχε εξουσία.
Κι εκείνος,
τάχα, διαμαρτυρήθηκε...
"Άκουσες;
Δεν έχεις τίποτα να σχολιάσεις;"
"Τι,
τι; Δεν το κατάλαβα.."
Και το
"τι" δεν έγινε ποτέ ένα ηχηρό "γιατί"...
Το "πώς"
δεν πέρασε ποτέ το όριο του "ποτέ"...
Το
¨πρέπει" έμελλε να γίνει
"θέλω"...
ήταν "στρωμένη" βλέπετε... δεν
χρειαζόταν απορίες...
Η
"άλλη" που ποτέ δεν έστρωσε έγινε "μία" για την ίδια
και "καμία" για την άλλη..
Ποιος
νοιάζεται;
Πάνε και τόσα
χρόνια από τότε...
Κι όμως.....
