Ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Ευχαριστώ πολύ τα μέλη της  Λέσχης Ανάγνωσης  του Λαϊκού Πανεπιστημίου Παιονίας "ΥΠΑΤΙΑ", που αφιέρωσαν  το χρόνο τους σήμερα 12 Νοεμβρίου 2014 για να συζητήσουν για το μυθιστόρημα μου "ΟΣΟ ΠΥΚΝΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ...".

Με συγκίνησαν πραγματικά οι τοποθετήσεις τους και χαίρομαι γιατί κατάφερα μέσα από το κείμενο μου να δώσω λαβή για τόσες συζητήσεις και τη δυνατότητα να εκφραστούν τόσες απόψεις σχετικά με την κοινωνία μας και τους χαρακτήρες των συνανθρώπων μας.

Πόπη, Σούλα, Δέσποινα, Ειρήνη, Μαρίνα, Ελένη, Ελένη, Πόπη, Αναστασία, Μαριάνθη, Κούλα,  ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου!!!

Στέρεψα

Στέρεψα…

Σαν την πηγή

Που την ερούφηξε μια μέρα

Η διψασμένη γης…

Στέρεψα…

Ξεράθηκαν τα όνειρά μου

Μες την αναβροχιά της μάθησης…

Παλεύω μόνη μου

Με όλους και με όλα…

Χωρίς το χέρι κανενός

Να βοηθά…

Εδώ

Το μόνο απ' τη ζωή μου που κατάλαβα

Είναι πως πρέπει να προσαρμοστώ

Ή πως θα πρέπει να επαναστατώ

Μα μήτε η επανάσταση μου πάει

Μα μήτε και να λέω τα σύκα σκάφη

Βοήθεια!

Κάντε κάτι όλοι εσείς

Να βοηθηθούμε….

Πηγή φωτογραφίας: http://ecolarissa.blogspot.gr/2009_07_01_archive.html

Αφιέρωση

Μόλις εφτασε η επόμενη έκδοση του βιβλίου μου με αφιέρωση για όλους και όλες τις αναγνώστριες!!!!