Μοιάζω μ' εκείνες τις ακρογυαλιές
που ακολουθούν τα πράσινα λιβάδια σ' άλλη απόχρωση.
Μοιάζω με τα μικρά τα κύματα που σπάνουν ήρεμα στην άκρη του γυαλού.
Κι ύστερα γίνονται απότομα... θεόρατα
κι είναι σαν κόνδωρες και ταύροι και γύπες κι αετοί
που οργισμένοι διασχίζουν τα λιβάδια ή τους ουρανούς.
Πώς θα μπορούσες να χωρίσεις το γαλάζιο απ' το πράσινο;
Πώς θα μπορούσες;
Αφού ένας ταύρος στο λιβάδι κι ένας αητός στον ουρανό
είναι ένα κύμα αφρισμένο μες τη θάλασσα...
1 σχόλιο:
Καλημέρα Μαρία.
Πολύ όμορφη ανάρτηση
Δημοσίευση σχολίου