ΤΙ «ΠΑΙΖΕΙ» ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ;

Ίσα ίσα που ετοιμάζεται κανείς να ανοίξει το στόμα του και να πει τι σκέφτεται και τσουπ το σαϊνι της παρέας παίρνει το ύφος της γενικώς λεγόμενης πονηρής εξυπνάδας και το βλέμμα του «ξέρω τι υπονοείς», και στήνεται να διαβάσει ανάμεσα στις λέξεις. Δεν πα να έχεις εσύ τις καλύτερες προθέσεις; Μπα!!! Πρέπει καλά και σώνει να υπονοείς, πρέπει να υπάρχει κάτι πίσω από τα λόγια σου, πρέπει οπωσδήποτε να προσπαθείς να κρύψεις σκέψεις, τάσεις, πράξεις και ό,τι άλλο κατεβάσει η κούτρα του απέναντι καχύποπτου.

Η πιθανότητα τα σύκα να είναι σύκα και η σκάφη σκάφη έχει χαθεί πλέον. Όλοι ψάχνουμε την είδηση πίσω από την είδηση. Όλοι πράττουμε και δηλώνουμε άλλο και λειτουργούμε αλλοιώς. Έτσι τουλάχιστον θέλουν να πιστεύουν όσοι νομίζουν ότι είναι ικανοί να κινούν νήματα και να θέλουν να κάνουν τον κάθε απλό άνθρωπο μαριονέτα καταστάσεων, πράξεων και υποθέσεων.

Τέλειωσε η εποχή του «καλός κ’ αγαθός». Έφυγε ανεπιστρεπτί και πήρε μαζί της και την ειλικρίνεια και την ντομπροσύνη. Ο κόσμος έγινε μια εικονική πραγματικότητα και η πραγματική πραγματικότητα κρύβεται πίσω του και ασθμαίνουσα προσπαθεί να επιζήσει.

Δυστυχώς.

Ιστορική τραμπάλα των πράξεων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η συμπεριφορά του μέσου ανθρώπου σήμερα. Από τους αρχαίους ημών προγόνους και το περίφημο «...και γαρ αν τους άλλους λάθεις σεαυτόν συνειδήσεις», περάσαμε στο
Ρωμαϊκό παρακαλητό «Γυναίκα δεν αρκεί να είσαι τίμια, πρέπει και να φαίνεσαι τίμια». Μετά μπήκαμε στο κομμάτι του καλού κ’ αγαθού της Χριστιανικής διδασκαλίας –μάταιος κόπος σε γενικές γραμμές- και ξανακυλήσαμε στη γυναίκα του Καίσαρα.

Μάλλον αυτή μας βόλεψε περισσότερο απ’ όλα.

Κάνει κανείς τη μαϊμουνιά του, ρίχνει και από πάνω της ένα μανδύα τιμιότητας και βγαίνει λάδι. Ποιος θα ψάξει τώρα για την πραγματικότητα; Είναι τόσο εύκολο να δεις την επιφάνεια, είναι τόσο γρήγορη η είδηση στην εποχή μας, είναι τόσο βολικό να θάψεις τον άλλον για το εν αγνοία του λάθος ή για εκείνο που δεν μπήκε στον κόπο να περιτυλίξει με ζαχαρωμένη ψευτιά και υποκρισία, ή ακόμα και να τον θάψεις κυριολεκτικά γιατί δεν σκέφτηκε όπως εσύ,είναι τόσο εύκολο να υπερέχουν οι υποκριτές και οι βολεψάκηδες, ώστε η καλή πρόθεση και η τιμιότητα έξανεμίζεται πριν ακόμα πάρει μορφή και οντότητα.

Κι έτσι πορευόμαστε προς όφελος των «ειδικών» που έχουν καταφέρει να αναγάγουν σε τέχνη τη λοβιτούρα και προς δόξα των «ειδικότερων» που έχουν μεταμορφώσει τους προαναφερθέντες ειδικούς σε γλυφιτζούρια και μέχρι να τους λιώσουν εντελώς από το γλύψιμο και να φτάσουν στο ξυλάκι, θα έχει γίνει η δουλειά τους, θα έχουν βολευτεί οι δικοί τους –συγγενείς και φίλοι μέχρι δεκάτης τετάρτης γενεάς- σε θέσεις, θεσούλες καρέκλες και καρεκλίτσες και μετά το πιθανότερο είναι να πετάξουν το ξυλάκι –άχρηστο τους είναι έτσι κι αλλοιώς- και να πάνε στο περίπτερο που πουλάει ιδεολογία και ενοχή για να αγοράσουν ένα άλλο γλυφιτζούρι και να βολέψουν και την ανέψια της συμπεθέρας της αδερφής της ξαδέρφης τους.

Τελικά μήπως πρέπει να αλλάξει το γνωστό ρητό και η γυναίκα του Καίσαρα να μη χρειάζεται καν να είναι τίμια, αλλά απλά να φαίνεται τίμια; Ή μήπως έχει αλλάξει τελικά και τσάμπα χαλάω μελάνι και χαρτί για να διατυπώσω τις παρωχημένες σκεψεις μου;

Μάλλον έτσι θάναι κι έγω σαν αφελής πολίτης που ανήκει σε μια αμετάπειστα πισωγυρίζουσα, ψευτοϊδεολογική, αθεράπευτη και πραγματικά τίμια μειονότητα εξακολουθώ να πιστεύω πως ρόδα είναι και θα γυρίσει, ξεχνώντας η έρημη πως η ρόδα δεν έχει αρχή και τέλος κι όταν γυρίζει ποτέ δεν σταματά, άρα στις τριακόσιες εξήντα μοίρες πάλι για τη γυναίκα του Καίσαρα θα μιλάμε. Μα τι γυναίκα είναι αυτή! Επέζησε μέσα από αιώνες και ζει και βασιλεύει και όσο και να προσπαθείς να της αποκαλύψεις τη σαπίλα κάτω απ’ τα μεταξωτά φουστάνια, είναι τόσα τα στρώματα του μεταξιού που ποτέ δεν πρόκειται να φανούν οι πληγές που σαπίζουν σ’ όλο της το σώμα. Το γεγονός πως μια ολόκληρη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπεσε από κάτι τέτοιες τακτικές ούτε που μας συγκινεί. Έχουμε μπει σε μια λογική που λέει πως ανάμεσα στον πλούτο που προκαλούσε τα ρωμαϊκά όργια και στα όργια που προκάλεσαν την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας εμείς κρατάμε μόνο τη λέξη όργιο και οργιάζουμε προς κάθε κατεύθυνση. Προσέχουμε όμως να καλύπτουμε τις πράξεις μας με δικαιολογημένες κινήσεις και να έχουμε πάντα πρόχειρη μια αληθοφανή δικαιολογία πάνω στην οποία να μπορούμε να στηρίξουμε τις τυχόν κατηγορίες οποιουδήποτε αμετάπειστου ιδεολόγου που ακόμα σκέφτεται.

Ή ακόμα καλύτερα με δεδομένο πως εμείς ξέρουμε κάτω από πόσα στρώματα μεταξωτού κρύβεται το κορμί μας, παίρνουμε το θάρρος και σηκώνουμε το δάχτυλο και τη φωνή στον κάθε φουκαρά που δεν έμαθε ακόμα να ξεχωρίζει πώς να μην είναι τίμιος, άλλα να φαίνεται τίμιος. Του κάθε ειλικρινούς ιδεολόγου δηλαδή, που κυριολεκτικά κουτράει στα ντουβάρια για το καλό της κοινωνίας. Ο βλάκας!!!

Αχ μωρέ γυναίκα του Καίσαρα τι «παίζει» μ’ εσένα τελικά; Τόσο μεγάλη ικανότητα να χαλιναγωγείς τα πάθη και τα λάθη μέσα από μια επίφαση τιμιότητας και ειλικρινώς μεταμελημένης πρακτικής ανά τους αιώνες, ποιος αλήθεια την περίμενε; Κι εμείς οι αφελείς νομίσαμε πως ο Καίσαρας σε είχε παντρευτεί είτε γιατί του το επέβαλλε η φύση του, είτε γιατί του το επέβαλλε η κοινωνία του. Άλλο λόγο είχε ο άτιμος τελικά...